woensdag 25 mei 2011

Zoveel meer dan dat

Het is het finaleseizoen, waarin de competities ten einde komen. De NBA playoffs zitten in de conference finals, de landskampioenen zijn in de meeste competities al bekend en aanstaande zaterdag wordt de finale van de Champion's League gespeeld. De finale van de Champion's League is een fenomeen als geen enkel ander in de sportwereld. Of het nu de gouden wissel van Patrick Kluivert is, de blessuretijd eindsprint van Beckham's Manchester United of de comeback rally van Gerard's Liverpool, de finale van de Champion's League kent nooit een standaard wedstrijdverloop. Verdedigende resultaatcoaches brengen etaleren agressief aanvallersvoetbal, achterstanden worden ingelopen en giganten worden ten val gebracht.






Het publiek van de Champion's League in de Irish Pub, op de Barbeque of in de voorkamer in Parkwijk bestaat altijd uit een soortgelijke opbouw.






Je hebt een klein groepje die hard fans van een ploeg die nu in de finale staat. Mensen die om onverklaarbare reden zich haast bloedverwant voelen met Italianen of Spanjaarden die nog nooit van ze gehoord hebben. Deze groep is voor de wedstrijd zenuwachtig en bijna agressief. Er staat niet alleen de beker op het spel, maar ook een lange middag van pesterijen, als hun ploeg de felbegeerde hoofdprijs niet binnenhaalt. Je herkent ze aan hun agressieve verwensingen naar aanleiding van elke beslissing van de scheidsrechter. Geel had rood moeten zijn, hands was bovenarm en de duikelingen van de tegenpartij moeten zich niet zo aanstellen. Je herkent ze ook hieraan: het uitshirt. Het is niet voldoende om het shirt van je club te dragen. Je moet het meest recente uitshirt hebben. Dat is het teken van loyaliteit en de proeve van authenticiteit.






Je hebt een klein groepje die hard haters. Deze herken je aan hun plotsellinge loyaliteit met een club waar ze nog nooit wat mee te maken hebben gehad. Ze kennen nauwelijks de rugnummers of namen van de ploeg voor wie ze kraken, maar zijn net zo fanatiek als de die hard fans, zo niet fanatieker. Ook bij hun kan de scheidsrechter niet op steun rekenen.






Dan heb je een grote middengroep, die zich voorgenomen had, toen ze van huis gingen, om van de spareribs en het bier te genieten, maar die gaandeweg, om onverklaarbare reden, geen man zonder team wilden zijn. Nog voor de aftrap ligt op hun de zware last om een team te kiezen. Want in een finale heeft iedereen een team. Al adopteer je het bij de voorbeschouwing. Vaak zitten er mensen tussen die liever hun eigen team in de finale hadden zien staan. Dit zijn geen echte haters. Ik heb meegemaakt dat mannen stonden te kraken vóór teams die hun eigen club hadden uitgeschakeld. Vanaf de aftrap ben je voor een team. Gelukkig biedt halftime altijd een kans om die keuze te herzien. Tenslotte moet je met iemand mee kunnen vieren wanneer het feest losbarst.






Er is geen jaarlijks terugkerend sportevenement als de finale van de Champion's League. Als sport je niet meer dan lauwwarm kan maken, maar je toch overal een mening over wilt hebben, zoals mij, is dit het perfecte evenement voor je. En in het kader van de meningen, kan ik je ook niet zonder adviezen achterlaten:



  1. Drink bier. Er is niets anders dat bij een voetbalfinale, zeker een Champion's League finale hoort. Het is niet te suipen. Pure bagger. Maar het hoort erbij.



  2. Doe alles waar je de hele groep bij nodig hebt, voor de wedstrijd. Er zijn geen garanties dat iedereen erna nog on speaking terms is. Spreek ergens af, eet een stevige, vette hap en zorg dat je vroeg in de bar bent waar je gaat kijken, of dat het vlees op tijd van de grill af is. Niets is zo lastig als moeten kiezen tussen een goal missen of aangebrand vlees. (Tip: goals kunnen herhaald worden. Een spare rib die aanbrandt, krijg je nooit meer terug. Er zullen anderen volgen. Maar nooit meer de lost rib.)



  3. Do NOT go easy on the loser. Sport is, hoewel echte fans het ontkennen, net als de economie en de politiek een game van ups and downs. En geloof me, er is geen ruimte voor zachtaardigheid en vrienschap. Wanneer jouw team (of 5 minuten voor de aftrap geadopteerde team) wint, bluf en pest je kammeraden ondersteboven, want wanneer jij een keertje verliest, zal hij geen genade tonen. En zo hoort het. The game is the game. Always.



Ik weet niet wat het wordt zaterdag. Een sterker Barcelona staat tegen een zwakker Manchester United dan 2 jaar geleden. Maar er ligt genoeg geschiedenis en voorgeschiedenis van dit seizoen alleen al om de groepen fanatieke fans en fanatieke haters al lang oor de wedstrijd wat groter te maken dan gebruikelijk. Maar het belooft weer een spektakel te worden.

5 opmerkingen:

  1. Manne.... heel mooi en leuk stuk.

    Ik ben een Barcelona fan en kan me helemaal vinden en veel van dit verhaal. Gelukkig hoef ik dit jaar niet 5 minuut voor aftrap te kiezen tussen Bayern Munchen of Inter. Maar kan ik met volle trots richting de V-Tunnel waar het spektakel hier in Suriname gevierd zal worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja Mang!! V-Tunnel im de!! Barca 4 LIFE!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Manne, pur den extra spatie. FluLex, sortu V-tunnel, m'o gi wan denk na baks dalijk...

    Ma a bun, go na V-tunnel, kijk naar het gehalte (alla fasi) pak je staart tussen de benen vandaan en loop een stukje verder de straat door. Pure bagger, mi ne sponsor no wan biri moro.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik als in het bezit van een recent uitshirt fan ben eerder lichtelijk agressief na de wedstrijd om mijn geld te innen ... dat gezegd hebbende ... geïnteresseerde in een investering in die Man U boys ? ik bedoel jullie spelen thuis het is jullie keepers zijn "laatste" wedstrijd.

    BeantwoordenVerwijderen