Een van mijn favoriete series in de voorgaande seizoenen, How I Met Your Mother, over vrienden in New York die van hun post-studentenleventie evolueren naar Young Professionals, met verantwoordelijkheden, gezinnen, top jobs en huizen, gaat met rasse schreden achteruit. De laatste twee seizoenen vertoonden een dalende lijn, maar de tweede helft van dit afgelopen seizoen was echt een diepte punt.
Waar de eerste paar seizoenen de show van tijd tot tijd een slimmere, actuelere versie van FRIENDS leek te worden, met meer hart, minder sarcasme en een sterker narratief concept, is de show minder grappig geworden, lijken (met uitzondering van Marshall) de karakters vlakker te worden en zijn de verhaallijnen geërodeerd naar slappe herhalingen van eerdere seizoenen of erger nog, eerdere, minder succesvolle sitcoms.
De laatste aflevering heeft zelfs een diepte punt waarbij hoofdpersoon Ted grapt over het ontmoeten van de moeder. Waar in het verleden een van de sterkere punten van de show de misleiding was van de schrijvers, hebben ze het altijd subtiel en suggestief gedaan. Om mijn klaagzang compleet te maken een aantal redenen waarom de show in mijn ogen appeal verliest:
1. Zoey. Haar hele karakter is geforceerd en haalt het bloed onder de nagels vandaan. Er is ook geen chemistry tussen haar en Ted, waardoor je niet geneigd bent om te geloven in een romance tussen die twee.
2. Barney en Robin (als koppel). Hier geldt een beetje hetzelfde. Robin en Barney hebben weinig chemistry en als koppel waren ze niet alleen saai, maar ook overbelicht door de show. Barney moet single zijn en jagen, want daar komt veel van de comedy van de show vandaan.
3. Verkeerde keuzes. De comedy voelt geforceerd, terwijl de seizoens verhaalbogen (het overlijden van een ouder, introductie van een lang verloren ouder, strijd tussen jeugdprincipes en toekomstambities) veel potentieel boden. Conceptueel is de show nog steeds ijzersterk, maar in de executie gaat er veel fout.
4. Ted op een voetstuk plaatsen. Ted was in de beginseizoenen en jonge man die worstelde tussen de verleiding en het verwezenlijken van zijn droom van het hebben van een gezin. In de latere afleveringen wordt hij neergezet als een naïeve jongen die geobsedeerd is met het vinden van liefde. Hoewel Ted's afhankelijke houding onderdeel was van het karakter, was hij als wingman van Barney vaak ook iemand die eerder voor de statistieken ging. Het karakter is nu uit balans. Hoewel het altijd het saaiste personage van het stel was, kon je je met hem identificeren. Dat lukt steeds minder.
Ik kan me nog goed herinneren dat ik hoopte dat de week snel voorbij ging, omdat ik de volgende aflevering niet wilde missen. Nu heb ik het punt bereikt waarop ik ernstig twijfel of ik volgend seizoen nog wel verder ga kijken naar deze serie.
PB
Geen opmerkingen:
Een reactie posten