Overrated Omar

Hoewel er nog enige discussie bestaat tussen fans van beide series, zijn kijkers van The Wire ervan overtuigd dat het de beste serie aller tijden is (en niet Lost). Een seizoen dat van een net iets lager niveau is dan de andere vier, en zelfs dat seizoen verdient een veel hogere notering dan het beste seizoen van alle andere series die enigzins voor die onderscheiding in aanmerking komen.

De meeste fans hebben hun favoriete karakters. De show wist van zowel stereotypes (de dronken Ierse politieagent, de corrupte politicus, de listige junk/oplichter) als totaal onorthodoxe types (de drugsdealer die economielessen volgt aan de avondschool, de corrupte agent die tot inkeer komt) authentieke en meerdimensionale karakters te maken die we konden bewonderen, verachten, vrezen, maar altijd waarderen.

In deze zee van unieke karakters zwom er een door Michael K. Williams vertolkte rol, die vrijwel vanaf het begin fans voor zich wist te winnen. Omar Little, een homosexuele straatlegende die zijn brood verdiende door de zuurverdiende centjes van drugsdealers in te pikken. Deze Robin Hood van de ghetto van het fictionele Baltimore van David Simon, was geïnteresseerd in het geld, vernietigde de drugs, schold niet, maakte geen onschuldige slachtoffers, getuigde bereidwillig tegen collega criminelen die dat wel deden en zat bomvol wijsheden die zelfs de grootste skepticus (ik) onvergetelijke lessen bijbrachten als:

'Money don't got no owners, only spenders'

Het probleem met Omar, was dat al zijn schijnbaar unieke eigenschappen, puur oppervlakkig waren, in een serie die zich onderscheidt door de diepgang. Omar's motieven, wraak vanwege het verlies van geliefden en zoals hij het zelf verwoordt, voorzien in zijn levensonderhoud waren niet uniek voor een crimineel, integendeel, van de Godfather tot Road To Perdition, de motieven kennen we en zijn in stijl (zoals ook hier) gerepresenteerd en geëxecuteerd.

Omar schold niet, maar dat is alleen uniek omdat de serie op HBO de vrijheid kreeg om dat wel te doen. Maar nogmaals, the Gentleman Gangster (wederom the Godfather, Road To Perdition) is niets nieuws. De realistische verhaallijnen en sfeer van The Wire werden vaak negatief beïnvloed door de bijna kinderachtige plotwendingen die Omar, onverhoopt tot een ster maakten in een serie die juist aantoonde dat een vermeende hoofdrol (Mc Nulty) tot nul gereduceerd kon worden en achtergrondspelers (Clay Davis heeft nooit meer dan een halve episode in de schijnwerpers gestaan, Prop Joe was pas in de laatste twee seizoenen prominent in beeld, maar altijd aanwezig) bepalend konden zijn voor het verhaal, de toon en de ontwikkelingen.

Waar de struggles van Bubbles en Cutty echt en te voelen waren, is Omar's pijn om verloren geliefden, snel vergeten door zijn geweldadige en zelfs humoristisch aangeklede wraakacties.

Omar's zogenaamd tactisch inzicht, is meer dan eens meer mythe dan feit gebleken. Zowel Wee-Bey als Chris wisten hem tactisch te overmeesteren. Zijn crewmembers stierven bij bosjes in de acties die hij plande. Zelfs zijn geliefden, waaronder zijn partner, zijn grootmoeder en zijn mentor, wist hij niet te beschermen. Zijn slordigheid werd hem uiteindelijk fataal en dat staat symbool voor de reden dat ik hem als karakter niet kan plaatsen op een niveau met Stringer, Clay Davis, Prop Joe.

Voor alle fans die ik op hun ziel getrapt heb, als goedmaker een tip. Michael K. Williams in ongeëvenaard als Chalky in Boardwalk Empire. En Omar zou in elke andere serie op televisie tot de top 5 karakters behoren. Maar dit is The Wire. De lat ligt hoog.

Manneh